کاوش موضوع پروتئین

پرُوتِئین (به انگلیسی: protein) یکی از مواد مغذی اصلی است که بدن انسان برای زنده‌ماندن و عملکرد درست به آن نیاز دارد. این ماده از واحدهای کوچکی به نام آمینواسید ساخته شده‌ است؛ همان‌طور که جمله از واژه‌ها ساخته می‌شود، پروتئین هم از آمینواسیدها تشکیل شده‌ است. بدن ما از حدود ۲۰ نوع آمینواسید مختلف برای ساخت انواع پروتئین استفاده می‌کند. برخی از این آمینواسیدها را بدن می‌تواند خودش بسازد، اما بقیه را حتماً باید از راه غذا دریافت کند؛ به همین دلیل، خوردن منابع پروتئینی کافی مانند گوشت، تخم‌مرغ، لبنیات، حبوبات یا مغزها اهمیت زیادی دارد. پروتئین‌ها تقریباً در همه جای بدن وجود دارند؛ از مو و ناخن گرفته تا ماهیچه، پوست، آنزیم‌ها و حتی هورمون‌ها. مثلاً آنزیم‌هایی که کمک می‌کنند غذا در دستگاه گوارش هضم شود، خودشان نوعی پروتئین هستند. یا هموگلوبین، ماده‌ای در خون که اکسیژن را از شش‌ها به بافت‌های دیگر می‌برد، نوعی پروتئین است. حتی دستگاه ایمنی بدن، که با بیماری‌ها مبارزه می‌کند، بدون پروتئین‌ها نمی‌تواند کار کند. یکی از نکات دربارهٔ پروتئین این است که بدن نمی‌تواند آن را برای مدت طولانی ذخیره کند، برخلاف چربی یا کربوهیدرات. بنابراین لازم است که هر روز مقدار مشخصی پروتئین از غذا دریافت شود. میزان نیاز روزانه به پروتئین بسته به سن، جنسیت، میزان فعالیت بدنی و وضعیت سلامتی متفاوت است، اما برای بیشتر بزرگسالان، حدود ۰٫۸ گرم به‌ازای هر کیلوگرم وزن بدن توصیه شده‌ است. تحقیقات علمی نشان داده‌اند که مصرف کافی پروتئین نه‌تنها برای رشد و ترمیم بافت‌های بدن مهم است، بلکه به احساس سیری بیشتر و کنترل وزن نیز کمک می‌کند. همین‌طور ورزشکاران برای ساخت ماهیچه بیشتر به پروتئین بیشتری نیاز دارند. از سوی دیگر، دریافت بیش از حد پروتئین، به‌ویژه از منابع حیوانی بدون تعادل، ممکن است به کلیه‌ها یا دیگر اندام‌ها فشار بیاورد، به‌ویژه در کسانی که مشکل کلیوی دارند. برخی جانوران مانند عنکبوت‌ها، پروتئین‌هایی می‌سازند که بسیار خاص‌اند؛ مثلاً تار عنکبوت که از پروتئین ساخته شده، نسبت به وزنش از فولاد مقاوم‌تر است.... بیشتر در ویکی پدیا